Ziemia w budownictwie pasywnym

Często niedocenianą przez projektantów i inwestorów cechą ściany jest jej akumulacyjność cieplna, która poprzez stabilizację temperatury tworzy wewnątrz budynku warunki sprzyjające mieszkańcom. Cecha ta pozwala także wykorzystać zyski ciepła pochodzące np. od słońca. Akumulacyjność zależy przede wszystkim od masy przegrody oraz materiału, z którego jest wykonana.
Od akumulacyjności, izolacyjności oraz konstrukcji ścian (np. układu warstw) zależy stateczność cieplna budynku, czyli czas, w jakim utrzymuje się w nim stała temperatura wewnętrzna, mimo zmian warunków zewnętrznych (np. wystąpienia silnego mrozu albo porywistego wiatru) lub wyłączenia ogrzewania. Aby ściany mogły akumulować ciepło i oddawać je do wnętrza, muszą być ocieplone od strony zewnętrznej.W domu akumulują ciepło materiały o dużej pojemności cieplnej, a do takich należy ziemia.

Glina dzięki zdolności do akumulowania ciepła pomaga w utrzymaniu właściwego rozkładu oraz stabilności temperatury. Ściany wykonane z gliny ubijanej są masywne, dzięki czemu ich pojemność cieplna jest bardzo duża.
W okresie letnim w budynkach użyteczności publicznej ściany z ziemi opóźniają wzrost temperatury do wartości maksymalnych do późnych godzin popołudniowych. Zmniejsza się tym samym zużycie energii potrzebnej do pracy urządzeń klimatyzacyjnych.Im większa akumulacja ciepła tym wyższa bezwładność cieplna, czyli mniejsze zmiany temperatury wewnętrznej jako “odpowiedź“ obiektu na dynamiczne zmiany dostarczanej energii grzewczej (czy to od układu grzewczego, czy to od np. nasłonecznienia). Warto zatem uwzględnić w projekcie domu pasywnego, aby posiadał elementy o dużej pojemności cieplnej.